Kijken door de ogen van een kind betekent dat je verwonderd bent. Alles is nieuw. Je komt op de wereld en mag ontdekken. Je speelt, fantaseert er op los en heb geen oordeel over wie of wat dan ook en je verwonderd je over alles. Door het volgen van volwassenen, want ja, wat moet je anders als kind, raak je beïnvloed met allerlei aannames, dogma’s en meningen. Als kind denk je onbewust, omdat je vertrouwen hebt,  dat een volwassene het wel bij het juiste eind zal hebben. En daardoor kan het zijn dat je gaat geloven in dingen die totaal niet op waarheid berust zijn maar op een subjectieve mening van een of een aantal volwassenen.
Naarmate je ouder bent ben je zo bedolven onder meningen en oordelen dat je vergeten bent hoe mooi alles is in deze wereld. Je kunt niet meer kijken door de ogen van je innerlijk kind. Terwijl dat juist zo belangrijk is. Het zorgt er namelijk voor dat je, je weer verwonderd over de schoonheid waarin je leeft.

Ik kijk bewust geen journaal om maar een voorbeeld te geven. Ik weet dat er een hoop mensen in ellende leeft maar om hier nu dagelijks naar te kijken, vind ik niet nodig. Ook weet ik dat er ongelukken gebeuren in de wereld. Maar ik kan het niet veranderen door er simpelweg naar te kijken. En me er een mening over vormen vind ik ergens ook nutteloos want ik voel dat het ergens de bedoeling is, dat het met bewustzijnsverandering te maken heeft. En daar raak ik dan weer van verwonderd.

Maar natuurlijk heb ik wel meningen over van alles en nog wat, want daar ben ik mens voor, en volwassen. Ik ken alleen gelukkig wel zoiets als compassie, wat er voor zorgt dat ik mijn mening kan nuanceren en een situatie van 2 kanten kan bekijken.

Vraag je je wel eens af waarom alles is wat het is?

Verwondering is zo belangrijk. Vraag je je zelf wel eens af waarom een boom een boom is? Waarom wij niet kunnen vliegen maar vogels wel? En besef je je wel dat we op een planeet leven? Ik ben soms enorm verwonderd om een boom waarvan de bladeren eraf vallen en ze ieder jaar weer aangroeien, of van hoe krachtig de natuur is mijn hun zogenaamde ‘onkruid’. En van een vogel die door de lucht vliegt en druk is met het vinden van voedsel en er vrolijk op los fluit. Of op een mooie dag dat de zon schijn, een ster die ons warmte geeft. En dus ook van het feit dat we op een planeet leven en dat die planeet in het universum zweeft, hangt, in balans gehouden wordt door energie.

Dat is toch fantastisch!? En waar ik ook vaak van verwonderd ben is van mensen. Mensen kunnen zulke mooie dingen doen. Mensen zijn tot zulke waanzinnige dingen maar ook tot ongelofelijke domme dingen in staat. Dit verschil vind ik zo gaaf, en soms ook zo frustrerend! Maar dat maakt het ook weer zo verwonderlijk!

Bekijk het leven vanuit de ogen van een kind. Zie het wonder in alles en geniet. Ik probeer het iedere dag, en het lukt met ook niet altijd door allerlei, menselijke omstandigheden. Maar door me bewust te zijn van het wonder dat we onze zintuigen kunnen gebruiken om fysiek deze wereld te ervaren en me af te vragen waarom iets is wat het is merk ik dat ik vaker verwonderd ben. En dat maakt mijn leven ontzettend mooi!